Prolog.

                Siedziała w łazience przy lustrze. Na toaletce przed nią stał pojemnik z jasną mazią. Blondynka drewnianym patyczkiem mieszała farbę w pojemniku.
                Dotychczas rozjaśniała włosy u fryzjera, najczęściej u tego samego – Johna. Tym razem zrobiła wyjątek; kupiła farbę z wyższej półki za niewielką cenę. Teraz postanowiła ją wypróbować.
                Przeczytawszy instrukcję dokładnie dwa razy, postanowiła przetestować zakup. Zanurzyła pędzel w pojemniku. Znajdującą się na końcówce przedmiotu farbę delikatnie rozprowadzała po włosach. Zaczęła od przedziałku, na środku głowy. Za każdym razem schodziła niżej, malując kolejno pasma włosów. Powoli zbliżała się do końca.

                W pewnym momencie usłyszała głośnie pukanie do drzwi. Zignorowała to, wciąż rozprowadzając jasną maź na włosach. Jednak pukanie nie ustawało.
                - Rydel! Weź wyjdź! Ile tu już siedzisz?... – Błagalny, mocny glos przebił się przez dębowe drzwi do łazienki.
                - Never give up! – odkrzyknęła dziewczyna, wciąż nakładając farbę na końcówki włosów.
                - No weź… Co ty tam w ogóle robisz? – Mężczyzna zdecydowanie nacisnął na klamkę i otworzył drzwi, niemalże wpadając do pomieszczenia. – Rozjaśniasz sama? A John?
                - Na brak klientów nie narzeka. Zresztą, zawsze mnie coś korciło, by zrobić to samemu – uśmiechnęła się.
                - Dobra, nie ważne. Długo tu jeszcze będziesz? Nie jesteś sama w tym domu, a jest tylko jedna łazienka – powiedział mężczyzna, podchodząc do blondynki i dosadnie podkreślając przedostatnie słowo.
                - Jest jeszcze miejsce na zewnątrz, Rocky. – Rydel nie dawała za wygraną. – Zresztą, muszę to zrobić dziś. Według kalendarza minął dokładnie rok od ostatniego rozjaśnienia.
                Rocky uważnie przyjrzał się farbie w pojemniku. Korzystając z chwili, w której Rydel jej nie używała, szybko wziął przedmiot do ręki i uważnie się mu przyjrzał.
                - Co to jest? I jak ty to w ogóle możesz robić? – Zdziwiony przekręcał pojemnik w różne strony.
                - Zostaw, bo wylejesz!
                 Delly zdecydowanym ruchem sięgnęła po farbę w dłoni Rocky’iego, jednak on nie dał za wygraną.
                - Poczekaj no chwilę. – Mężczyzna z dziecięcą ciekawością zaczął potrząsać otwartym opakowaniem. – Co się wtedy stanie? Może jakaś reakcja chemiczna?
                - Tak. Kolor twojej bluzki magicznie się zmieni, gdy farba dotknie powierzchni – jęknęła Rydel z lekkim poirytowaniem. – Przestań się ze mną droczyć! Muszę skończyć…
                - Dobrze, siostro, masz. – Ciemnowłosy, straciwszy zainteresowanie przedmiotem, rzucił nim w stronę blondynki.
                Niefortunnie pojemnik z farbą upadł na jasne kafelki dnem do góry.
                - Rocky… - szepnęła blondynka, z trudem powstrzymując się od krzyku i niekontrolowanych ruchów.
                - Sorry? – jęknął Rocky i niepewnie zaczął oddalać się od dziewczyny.
                - Nie wytrzymam! – Rydel gwałtownie poderwała się z krzesła. Brunet bez większego zastanawiania się wybiegł z pomieszczenia.
                Blondynka przez chwilę stała w bezruchu, zastanawiając się nad tym, co przed chwilą miało miejsce. W końcu spojrzała na farbę i wyciągnęła telefon.
                - John? Kiedy mogę rozjaśnić włosy?

_____________________________

Cześć wszystkim! :) Z tej strony yeaew. Mam nadzieję, że opowiadanie przypadnie wam do gustu :>
Od razu uprzedzam: rozdziały będą pojawiać się nieregularnie. Mam nadzieję, że to was jednak nie zniechęci :)
Pamiętaj: KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ.